miércoles, 16 de diciembre de 2009

un tentempié: Double Feature part 1


Isto levaba de borrador desde decembro, así que aí vai como adianto ó meu regreso 100%...

SORPRESA! alguén xa pensaría que non tiña pensado volver da ultratumba... pero aquí estou.

Volvín igual ca un dracula-lee sexy se rexenera a partir de cinzas gardadas nun frasquiño de vidro e unhas simples pingueiras de sangue. porque aqueles monstruíños que o valemos tampouco necesitamos tanta cousa para sobrevivir ás épocas de falta de alimento. xa nos daremos un gran festín agora. unha ración de turrón de sesos e unha caixiña de 0 negativo do 73 -cómpre que se conservara nas mellores condicións.

Teño gardadas algunhas delicatessen que intentarei racionarvos convenientemente estas festas -levades tan poucos anos nisto que tampouco é conveniente que empachedes, pobriñxs- así que empezaremos con algunha receita lixeira, o que non quita que sexa unha rareza.



Hai uns días estaba na mansión familiar e deume por unha double feature, a primeira foi El ejército de las tinieblas de Sam Raimi do 92, que vén sendo Evil Dead 3, pechando esta triloxía que empezara co mesmo prota no 81, cando Bruce Campbell interpretaba a Ash, aquel jovencito que ía pasar uns días á cabaña del monte en buena compañía con sus amigos a los que acaba matando -porque se portan mal. A primeira de Evil Dead foi bastante feita na casa pero cun resultado visual moi atractivo para os amantes do xénero e ten un par de planos inolvidables.



A segunda entrega pois non a vin.
E a terceira vai ser mellor que vos poña o trailer:


foticas -aclaración para que non saiba ler-:carátulas de evil dead, evil dead 2, army of darkness e foto fixa da primeira.

lunes, 18 de mayo de 2009

About Horror Movies

Once upon a time... in the Middle Age, when they lived and worked in the woods, it was very dangerous and people didn't need a scare for amusement. So, do you know where the horror comes from? Horror like a hobby began in the 19th century with the novels of writters like Lord Byron, Polidori or Mary Wollstonecraft Shelley. After the years were made theatre representations and after that come the horror movies just with the same monsters of the tales. So, let's talk about horror films!
Mainly the birth of these movies is the Expresionism, in Germany. It consists of schocking images with violent forms and shadows and also unreal perspectives. Some examples are "The Cabinet of Doctor Caligari" ("Das Cabinet der Dr. Caligari") and "Nosferatu".
After that comes the Clasicism, they're Hollywood monster films like "Dracula", "Frankenstein" or "The Mummy". The main actors are Bela Lugosi and Boris Karloff, there's also great films directors like Tod Browning or James Whale.
Unfortunately there's a long bad moment in horror cinema and after that the Clasicism comes again at the end of the 50's with the Hammer Films in the UK. They rescue classic monsters with actors like Christopher Lee and Peter Cushing and film directors like Terence Fischer. The main contribution of the Hammer is the sensuality of the images and even of the monsters -in the case of Dracula for example. Other quality the Hammer has is the special use of colour. There were be Hammer Films until the last years of the 70's.
On the other hand in the 60's a lot of historic changes like the Vietnam War, the Hippie Movement or the Cold War will be reflected on the birth of a new concept of the horror and that is the Gore. We got examples like "The Night of the Living Dead" and "The Texas Chainsaw Masacre". Other very important and rupturist movies of these years are "Rosemary's Baby" and "The Fearless Vampire Killers or pardon me but your theeth are on my neck" both were made by Roman Polansky.
Actually, there are a lot of creation centers like Japan (these movies are specially scary) and the USA (in this case what they really do is remakes of japanese and classical movies). But we must remember that nowadays all the arts are very individual and culture is very global so we can find very interesting fusion works.
Any examples of actual great film directors are:
-The mexican Guillermo del Toro, with "Cronos", "The Devil's Backbone" and "Pan's Labyrinth". He works with mythology elements and fix them with horror stories.
-The american singer Rob Zombie with "House of 1000 Corpses" and "The devil's rejects" makes a tribute to the origins of the gore.
-The indian Michael Night Shyamalan with "The village" and "The sixth sense" gets a special sense of the temperature of the colour.
-The american Tim Burton with films like "Sweeney Todd", "Sleepy Hollow" or "Beetlejuice" where he blends horror and fairy tales with a very visual and funny result.
-And the last film director I want to mention is the italian Dario Argento. Films like "Suspiria", "The Phantom of the Opera" and "Deep Red" ("Rosso profondo") are examples of his artistic sensibility.
These films I mentioned are just a few instances of the whole world of the horror movies.
If we value the extremely special aesthetic sense, the treatment of the colours, the shadows, the voices and specially the noises, then we realize that all these sensations can make us feel fear and pleasure at the same time. That's the reason because I have chosen this topic. And I really hope from now on, instead of just watching horror movies for a simple scare, we can watch them and appreciate them as art.

jueves, 23 de abril de 2009

Drácula 73



Esta é unha das miñas pelis favoritas, aquí coñécese como Drácula 73 e o título orixinal é Dracula A.D. 72. Peli moi hippie, moi londinense, sicodélica e, sobre todo, moi moi Hammer. Cores moi vivas, sangue abundante, Drácula maligno y sensual -aínda que algo viejuno-, conflitos de legado (Cushing e saga Dracula), inicio de flashback época con -como non- campo e persecución en carruaxe. É que me fascina esta peli! non sei cantas veces a vin. Ademáis o actor que fai de Johnny Alucard paréceseme moitísimo a Nick Knight da serie El señor de las tinieblas ou Forever Knight (en inglés) mirade as fotos para comprobalo.Na escea da festa finolis na que se cola o grupito da peli aparece tocando a banda Stoneground, que está xenial, déixovos o video.
Como estou un pouco vaga vouvos deixar a ficha técnica por cortesía de Filmaffinity (http://www.filmaffinity.com/es/film260739.html)
TITULO ORIXINAL: Dracula A.D. 1972
ANO: 1972
100 min.
Direción: Alan Gibson
Guión: Don Houghton
Música: Mike Vickers
Fotografía: Dick Bush
Reparto: Christopher Lee, Peter Cushing, Stephanie Beacham, Christopher Neame, Michael Coles, William Ellis, Marsha Hunt, Janet Key, Philip Miller, Michael Kitchen, David Andrews, Caroline Munro, Lally Bowers.
E algunhas foticos máis para que vos entren ganas de vela xa (por certo que a teñen no videoclub Europa pero eu alugueina e colgóuseme así que a ver se a merco na fnac).
Os carteis promocionais de cada país son unha auténtica delicia, van algúns.

sábado, 11 de abril de 2009

novo enlace terrorífico

Nesta páxina http://www.cinefilicos.com/ atoparedes abundantes pelis de terror para ver online e ademáis buscan colaboradores, para quen lle interese. Espero que vos guste, eu polo de agora xa lle botei o ollo a unha rareza moi prometedora de Lucio Fulci.


Gracias Valcárcel pola recomendación!

jueves, 2 de abril de 2009

2ª fornada de vilariño e ATENCIÓN: 1º concurso "never drink"


non puiden resistirme e teño que colgalas, son tan .... (a ver quen me di unha soa palabra e que resuma o que son estas fotos, tedes un pequeno -pero bonito e siniestro- premio de regalo para a palabra que máis me guste)

e buscando as imaxes tamén atopei esta dun esquelete (honremos a Castelao sobre todas las cosas, non por escribir Sempre en Galiza senón por Un ollo de vidro, memorias dun esquelete. onde vai parar!)

José Luis Tirado: "Bytes en tiempos de oscuridad"
e tachán tachán!!... UN OLLO DE VIDRO (POR UN MACABRO GALEGO E DE CALIDADE)



lunes, 30 de marzo de 2009

Paxariños mortos, pelis, fotos


Aí atrás vin unha camiseta dunha marca chamada Atticus co logo ben en grande, era un paxaro morto coas patas para arriba que me lembrou outra cousa: o logo do selo discográfico -que se chamaba Death Records- que aparece na peli Phantom of the Paradise (Brian de Palma, 1974). Si, xa sei que De Palma tamén fixo os intocables pois isto é para que vexades que creativo era o homiño nos seus inicios
.

Esta peli é unha peza de culto, posiblemente a moitos non vos soe, eu descubrina hai 2 ou 3 anos nun videoclube moi selectivo que había en azabachería e que creo que xa pechou. É, como non, unha revisión da Pantasma da Ópera pero cuns tintes bizarros que non a todos vos van gustar (por certo que este domingo fíxenme co Phantom of the Opera versión do 43 da Universal que xa comentarei). Musical e de terror, ós que vos guste vaivos fascinar a súa estética tan particular e, ós que non, non vos desesperedes, nunca es tarde para encontrar el camino del terror.

E xa que estabamos falando de paxaros mortos quixera chamarvos a atención sobre o fotógrafo galego Manuel Vilariño, que se move entre a poesía e o rito, variantes de naturezas mortas das que destaco aquí os paxariños con especias. Unha obra delicada e tan fráxil como forte da que tiraredes seguro unha moi boa impresión. Suavidade e intensidade nas cores e texturas, composicións moi inspiradas e certa nota de romanticismo -en canto que bebe do mundo oriental coas vendas e as especias- e atemporalidade, como se a obra xa estivese aí de antes, de algún momento, formando parte dun altar misterioso e atraínte. Acaso é posible non quedar embriagada pola obra de Vilariño?














sábado, 28 de marzo de 2009

c de cine

esta tenda está moi ben, ten dvds, cds, creo que incluso tiña algo de vhs e vinilos. recoméndolle a todo o mundo que vaia porque é millor para todos que un sitio deste tipo non peche, por que? porque non vende a típica trapallada insulsa senón que selecciona o material pola súa calidade, CALIDADE.
e ademáis ten unhas chapas moi chulas e baratísimas, eu merquei unha de eduardo manostijeras, unha de barbarella e outra de the rocky horror, así que xa sabedes: mercádelles moito para que non pechen e sigan traendo bo material. por certo que fan compra e venda, por si vos estorba algunha peli (pero só dvd)
están na rúa rosalía de castro xunto ó billar masterpool, fronte ó local novo de follas vellas, en compostela, of course.
xa me contaredes se vos gustou o sitio e se mercádeches cousas chulis

jueves, 12 de marzo de 2009

Superpelículas de ocasión


Se entrades aquí vedes as películas da universal que van vender de saldo, é unha auténtica coleción de luxo para os que queirades ter pelis orixinais, eu merquei algunhas hai tempo pero penso conseguir varios números desta que irán parar á miña estantería del terror.



es lo que te tiene no leer diarios deportivos, teríame enterado antes


sábado, 7 de marzo de 2009

Unha boa serie de vampiros: True Blood

True Blood é do mellor que se pode ver agora, unha serie de 10. Está ben feita por todos lados moi estética, ben escrita, ben interpretada,... Xa remataron a 1ª tempada e no verán creo que estrean a 2ª, non podo esperar (aaaahhh!) pero que remedio queda, esperarei o que faga falta pero que a fagan -por Dios- ós pouquiños e quede polo menos tan ben como a primeira -nada de meterlles apuro non empecen a dexenerar igual que fixeron os de Heroes.


Para os que aínda non viran True Blood (recomendado: a partir de aquí non sigades lendo se queredes vela sen información previa) a prota é Sookie Stackhause -interpretada por Anna Paquin- que ten poderes telepáticos e non é vampira. A serie está ambientada en Nova Orleans -como debe ser- e ten moitas aportacións interesantes. Coméntovos, os vampiros existen e isto é coñecido por todos -que non respetado- e incluso teñen algunhas leis que os intentan protexer da discriminación. Isto nun primeiro momento pode lembrar ós mutantes da Marvel -pola intolerancia, non pola lei- pero nada que ver, en True Blood vese moi claramente a fractura social que supón a división de opinións en canto á aceptación da "diversidade" social. Tamén teñen presencia as prácticas de vudú e abre as cuestións do conflito da convivencia: vampiros depredadores e vampiros integrados, humanos tolerantes e outros que queren ser vampiros, tamén están os que os asasinan para traficar co seu sangue de efecto sicotrópico. O nome da serie é o dunha bebida sustitutiva do sangue que se comercializa para que os vampiros teñan "alimento" sen necesidade de matar, eu non a probei pero creo que non está moi rica, e hai que quentala no micro. Déixovos un par de anuncios dela.































Poño aquí os créditos porque son moi chulos.




e para os que se atrevan... O primeiro capítulo:



(acéptanse comentarios de agradecemento por descubrirvos unha serie tan boa)



miércoles, 4 de marzo de 2009

A comida máis importante do día: créditos de Dexter

Ola outra vez. Quero falavos dunha serie que seguramente vos sone: Dexter. Cando me contaron a primeira vez o argumento pareceume unha tremenda parvada pero Miguel empezou a vela e acabei véndoa canda el e a verdade é que o resultado é moi bo. Non é para nada o meu perfil de serie favorita pero os personaxes están moi ben tratados. Ten tamén uns particulares toques de humor que parten de que o asasino -o prota- ten que ocultar a súa innata natureza homicida e isto provoca certas "reflexións" no seu interior que lle oimos ó narrar. Ven sendo unha variante de investigación policiaca con psicokiller que ten bastante de trama familiar e de inadaptación do individuo e o resultado paga a pena velo. Pero no que realmente quero centrarme é no brillante traballo visual que fixeron nos títulos de crédito. Eu non sei tanto de creación de imaxe para entender como lograron o efecto e quixera sabelo porque deu un resultado moi vistoso. Fixádevos sobre todo na manipulación da comida: a carne, o ovo e a laranxa. A musiquiña está simpática. Aí o tedes, a ver que vos parece:

my favorite... toy

Ola a todos os meus seguidores, ós fantásticos 4 jeje (síntoo Pris pero son maioría rapaces, cando sexades máis rapazas chamareivos democraticamente seguidoras, si si). Hai que ver que público tan fiel que xa se apuntan na primeira entrada, no me lo merezco...

Imos ó que temos que estar, que é ó terror. A idea en si que pretende tratar o blog dá voltas en torno ó terror, horror, o inquedante, o desequilibrante, maligno, apocalíptico, fantástico, onírico, siniestro, grotesco, mítico-sagrado, perverso, bifaz... así que non entendades que é rollito gore exclusivo porque non van por aí os tiros, para nada. E en canto ó soporte non quero só cine senón literatura, artes plásticas e todo o que teña cabida. Eu por querer quéroo todo.

Hoxe vouvos presentar un dos obxetos máis valiosos para min da cultura galega do grotesco, espero poder ir algún día velo en persoa, antes de que desapareza do noso patrimonio cultural. Non é La matanza caníbal de los garrulos lisérgicos (nome orixinal), o obxeto do que falo descubrino o ano pasado nun powerpoint que me mandaron por mail en torno ó feísmo por Galicia adiante e quedei irremediablemente prendada del cando o vin. É o marabilloso Desaugue siniestro
Impresionante, eh? a ver se atopades algo parecido que lle quite ó meu desaugue a categoría indiscutible de Objeto Gallego del Terror. Como non atopedes un hórreo en forma de morcego... Non podo evitar sentir unha gran curiosidade historiográfica polo artífice, os promotores, as circunstancias e o proceso de creación. E falo máis en serio do que pode parecer. Fascinante.

lunes, 2 de marzo de 2009

inaugurando...


Tendo en conta o disgusto electoral desta noite haberá que buscar de forma urxente varias vías de evasión. Xa ía sendo hora de inaugura-lo blog pero agora é especialmente necesario e, polo tanto, faremos o que é máis apropiado facer en situacións de crise -ademais de xogar ó monopoly- que é ver pelis de terror. E aproveitando que estamos para iso irei comentando as que vexa, as que redescubra... e por suposto acepto - e agradezo- suxerencias.

Polo de agora vouno deixar aquí e quedades ca recomendación de ve-la serie Fear Itself (xa sabedes que megavideo es nuestro amigo), son todos capítulos independentes en plan Dimensión Descoñecida ou Creepshow (buffff, que momentos de infancia!). Aí quedades, a pasar medo!