and my heart goes to... Being Human

 

Como superar un ataque no que “sobreviviches” pero outro morreu e que te deixou cunha pegada que te persegue e está en ti todo o tempo?

Como superar ter unha existencia feliz e morrer dun estúpido accidente doméstico caendo polas escaleiras?

Como superar unha historia tan longa que dá para ter feito moito mal, ter reflexionado e ter tomado novas decisións?

Son situacións moi complicadas para que ademáis se lles sume o difícil reto de intentar ser normais, convivir, ser humanos na medida do posible. Pero pode terse toda a vontade do mundo que será insuficiente ante as persecucións e prexuízos duns e doutros.

Ante un panorama tan pesimista, esta serie cun ton tráxico móstranos uns personaxes moi complexos e, aínda que torturados e con moi mal prognóstico, fan o imposible para saír adiante xuntos e con moito sentido do humor. Unha historia ambientada nun mundo de monstros con enfoques moi realistas sobre como tería que desenvolverse alguén nesa situación.

George, Annie e Mitchell son os principais protagonistas, van sumándose outros despois. Xa vos adianto que no capítulo piloto non saen os mesmos intérpretes, eu case que vos deixo que o saltedes e vaiades ó capítulo 1. A serie non ten desperdicio en versión orixinal, as súas voces son moi características e se sabedes algo de inglés veredes que se lles entende moi ben.

Con esta serie tiven -e teño- un auténtico flechazo, así que espero que a disfrutedes. A historia da amizade e convivencia entre un lobisome, unha pantasma e un vampiro. Being human.

 

http://www.youtube.com/watch?v=ifgNBT_0hSs&NR=1

Cazadores, monstros, clásicos... mix it all!!

Seguindo coa cuestión dos clásicos e monstros, desta vou prestarlles atención ós vampiros. Debía estar especialmente emocionada pero non, porque aínda non lin ningún dos libros que vos vou mostrar pero hai algún ó que xa se lle ve a pinta perralleira, que realmente non me parece que poida estar á altura dos customizados con zombis, por iso me dá algo de baixón. Outra vez os vampiros de capa caída (jeje, chiste triste, xa me din conta). Al ajo... (jejeje, fíxeno outra vez)

Empezamos forte, Little Vampire Women, de Lynn Messina con Louisa May Alcott. Teñen un punto, non? 

Coma sempre, haberá que esperar a que se traia e traduza -eu aviso cando me entere, editorial e o que faga falta, para servir estamos- salvo indicación TODO o que poño está escrito en inglés e sen tradución.

Pois vese que as mulleriñas causan sensación e teñen outra reescrita ademais desta, pero non é de vampiros senón de lobisomes, que se ve que daquela non debía haber tanta moda da depilación masculina.

 

Están reescritas con Porter Grand e chámanse Little Women and Werewolves.  E invítovos a que visitedes este blog moi interesante, sobre todo a comparación que fai entre lobisomes e homosexuais. Fala da forma na que se ocultan na sociedade disimulando os seus enfermizos apetitos pola carne, tanto os lobishomes coma o colectivo LGBT. O dito, pinchade aquí.

Romeo & Juliet & Vampires, escrito por Shakespeare con Claudia Gabel. Otra historia de amorrrrr (agh!), serei prexuizosa pero xa me está dando que isto non ten moito que ver con Lazarillo Z, por poñer un exemplo... Que mira que ten tirón o tema vampiro, pero vagas por páxinas e páxinas, e o tipo de producto e de público que atopas é taaaaaan diferente. Somos irreconciliables, C'est la Vie!

De todos modos, se me cae nas mans, ou se o teño que coller incluso dunha estantería alta, botareille un ollo e lle darei a oportunidade da proba dos cinco minutos. 

 

E un inciso pequeniño, xa sei que non é de terror nin nada parecido, pero dentro de nada estrean unha nova versión do R-J de Shakespeare, en forma de animación moi gamberra, Gnomeo and Juliet. Podédeslle botar un ollo ó trailer aquí, ten certa gracia.

Seguindo co autor das paixóns humanas temos Shakespeare Undead, coa autoría de Lori Handeland, que nos conta as súas aventuras e peripecias de dramaturgo nigromante namorado. Será pola ilustración pero a min este prométeme.



 

A voltas con Jane Austen, outra vez, porque se se fala da vida do William como deixala a ela de lado? Neste libriño plantéxasenos o what if...? se a autora seguise viva e fose vampira, mmmm,...interesante... Chámase Jane Bites Back e o escribe Michael Thomas Ford.

Con Emma, da Austen, pasa coma cas Little Women, téñolle -a día de hoxe- fichadas duas versión: lobis e vampiros, que son Emma and the werewolves coescrito con Adam Rann e Emma and the vampires, con Wayne Josephson. 

 



De Emma and the vampires poño duas edicións que atopei, preciosa a amarela...

E podedes ler o primeiro capítulo en inglés here. 

 

 Xa falamos antes de Orgullo y Prejuicio y Zombies, en Umbriel, pois tamén temos outros monstruíños, para máis concretar, acuáticos.

Sentido y sensibilidad y monstruos marinos. por Jane -as estas alturas xa é inevitable a familiaridade- e Ben H. Winters, publicada por Umbriel, no mesmo tipo de edición ca a anterior. tamén ilustrada. Está dispoñible unha demo en .pdf para que miredes os dibus e vos animedes a mercalo aquí e hai tamén un trailer do libro, xa dan unhas ganas de pillalo... eu téñoo aí esperando, cando o lea xa vos comentarei.

 

Vai outra, Mansfield Park and Mummies, de Austen xunto con Vera Nazarian. 

Do total de seis novelas que existen da Austen, vin reversionadas catro, xusto as duas que faltan son póstuma -na teoría, sempre que consideremos que Jane está realmente finada- que son A abadía de Northanger e Persuasión, as duas publicadas no 1818. Pero isto non significa nin por asomo que aquí remate o asunto, temos os spin offs, ou que pensabades? imos con eles

 Mr. Darcy, Vampire, escrito por Amanda Grange. Continuación da historia cun tono escuro e que tedes dispoñible con estas duas portadas. Tráiler aquí.








Doutra banda temos a Regina Jeffers que, como podedes ver aquí, colleulle gusto a isto de darlle voltas unha e outra vez á mesma historia, Orgullo e Prexuízo. Que si agora a imos ver desde o punto de vista de Darcy, que se cando casan hai un misterio na casa e agora case que imos facer que Darcy sexa un vampiro, a ver que tal. E sae isto, Vampire Darcy's Desire.
Vale, igual vos pensades que isto é o mesmo lixo ca os outros pero eu... non mo regaledes, vale?


A partir de aquí unha cortina metálica ruidosa ggrrrhhhhhhhiiiiiiiiiiiiii!!!!!

Sen despegarnos de todo da Austen, sigamos. 

Para falarvos dunha peli que vai rodarse o millor que podo facer é citarvos algo que lin en zonanegativa.com:

"INTERIOR DÍA. Lujosa habitación de mansión londinense. Elton John se despierta por la mañana. 

Acto seguido, y cuando su fiel mayordomo iba a sugerirle una obra de caridad, él mismo se respondió.

 -¡Ya sé! ¡Haré una película sobre Predator, pero ambientada en la novela Orgullo y Prejuicio de Jane Austen. ¿No es una idea excelente? -dijo satisfecho de su propio genio."

 

Pois si, Pride and Predator, incluíndo monstros chulis coma o mitiquísimo Depredador (John McTiernan, 1987) que  coñecimos con Schwartzenegger e que anos máis tarde volveu con Alien Vs Predator (Paul W. S. Anderson, 2004, autor á súa vez da saga Resident Evil, que están botando agora a 4ª nos cines en 3D, moi recomendable pero que xa falarei dela outro día que se alonga moooito este paréntese). Por certo que as fotos son  especulación, o único que parece seguro é que a dirixirá William Felix Clark. 

Non me confundades a peli co libro escrito por Sally Wright, que, a pesar de ser homónimo, non lle serve de inspiración. Neste  o protagonista sospeita de que alguén matou a un fulano poñéndolle abellas no capacho do picnic coñecendo a súa alerxia. Vamos, que nada que ver. 

 

 

De biografías de políticos tamén se están a facer cousiñas, a ver se vai ser que os de agora están a  loitar con monstros e nos falando de folga xeral, ainssss. O coautor de Orgullo y prejuicio y zombies, Seth Grahame-Smith tráenos un libro Abraham Lincoln, vampire hunter. Pois si, a min tamén me gusta. E estase pensando xa na peli. Algo mirei de que ían empezar a rodar este inverno, dirixe Timur Bekmambetov. 

 

 

Outra individua con certas dotes de mando, a Raíña Victoria.

"She loved her country. She hated Demons". 

Así nos introducen Queen Victoria: Demon Hunter. Escrito por A. E. Moorat. 

tal para cual...
                         ...marajota e media


xa que estamos ca monarquía a voltas, cazaría a Raíña Victoria a Enrique VIII se tivese ocasión? 

Henry VIII: Wolfman, de A. E. Moorat.









Tudores por aquí y por allá,... Nun intento de darlle unha merecida vinganza a Ana Bolena, Cinsearae Santiago escribe un libro no que dá un xiro á historia transformándoa en vampira, chámase "BOLEYN-Tudor Vampire". Nalgunha entrevista que lle lin á autora ela móstrase bastante allea á cuestión dos clásicos e monstros, así que tomémolo como iso. Se queredes visitar algo do que fai esta é a súa páxina oficial.

 
 




 





Máis cazadores:  Jane Slayre: Vampire Hunter, gracias á colaboración de Charlotte Brontë con Sherri Browning Erwin temos a historia desta pobre orfa acollida pola súa tía con tres fillos, que son vampiros, e que vai a unha escola de zombis e... non spoileo máis.


Aguantade un pouquiño que xa estamos acabando.

Outro título brontëliano e con vampiros -desta volta da irmá Emily- é Wuthering Bites, escrito por Sarah Gray.

Que dicir? esto... que se parece no deseño da portada demasiado a toda esta porcallada tocha de crepusculadas e demáis. Este tampouco mo enviedes para expresarme o voso amor incondicional, dacordo?

E xa para rematar, esta peli besta, que mola moito, bizarrada de culto de alá o 2001, dirixida por Lee Gordon Demarbre, de Odessa Filmworks, 

Jesus Christ Vampire Hunter.

aquí vos deixo esta dulzaina para que disfrutedes

CAPRICHO DE DIOS, TE ALABAMOS, SEÑOR!!

Imaxes tiradas de: gacetadelocio.blogspot.com, librarianslifeinbooks.blogspot.com, mundiemoms.blogspot.com, qwillery.blogspot.com, fremontlibraries.wordpress.com, buyzombie.com, edicionesuranomexico.com, elcuriosocaseron.blogspot.com, literallybooked.blogspot.com, fantasticfiction.co.uk, themaidenscourt.blogspot.com,wikipedia.org.

introdución práctica ó zombismo, parte 2ª.

Non sei se alguén pensara no tema antes pero parece ser que esta febre de plagar clásicos con zombies e outros monstros tivo algo de orixe na cabeciña de Jason Rekulak, director editorial de Quirk Books. 

A partir da vaga de infraccións creativas contra os copyrrrr (non penso escribir esa palabra maldita), sobre todo na música e o audiovisual, o homiño fixo -bombilla!- unha lista con clásicos da literatura que tiñan os dereitos de autor vencidos, e outra lista tamén con cousas que podía incluir neles, coma androides, ninjas, zombies,... Agora que abriu o contenedor de Pandora ó home non o deixan tranquilo os seus coñecidos suxeríndolle ideas para novas obras.

E se xa a Austen era un choiazo para calquera tipo de produción para isto resultaba ser materia prima de primeira. O que fixo aquí o amigo Jason foi ir tantear o asunto, resultou que había bastante conexión entre as bases dos temas e ambientes da Austen con toda a parafernalia sobrenatural. 

Unha das autoras que reescribe a Austen, Amanda Grange, di que un día vendo -un gran clásico da nosa época- Buffy, cazavampiros pensou no ben que quedaría que fixeran un capítulo Buffy-Lizzy e Angel-Darcy.

E agora que xa sabedes que foi o que pasou nesta entrada só vou poñer reescritas de zombies, ós outros vounos mandar a outro post distinto, que senón nos liamos.

 E aquí comezou TODO...

"Es una verdad universalmente reconocida que un zombi con cerebro necesita más cerebros." 

Se xa o léchedes non hai perda -inconfundible-, é Orgullo y prejuicio y zombies. Un clasíco da literatura inglesa coescrito por Jane Austen e Seth Grahame-Smith, bueno, vale, reescrito por este último...  

Foi o primeiro e é grande, enorme, e brillante. Dicir desta boa peza (publicada por Umbriel) que o leades canto antes, detallista, rápido, sanguento, divertido,... e con ilustracións. Un imprescindible ó que vos engancharedes e que vos alegrará eses días tristes e monótonos que tedes normalmente. Podedes ler e mirar dibus neste enlace do primeiro capítulo.

A peli está como proxecto, a prota en principio será Natalie Portman e dirixirá David O. Russel (3 Reyes, I love Huckabees, pode quedar unha peli moi simpática con este tipo) e o guión disque vai ser do propio Seth Grahame-Smith.

Tamén está en camiño a adaptación para TV en seis capítulos da man de Deadline Productions e unha novela gráfica na que Tony Lee adaptará o texto e Cliff Richards se encargará da parte gráfica. Parece que está a ter éxito esta novela... 

 

Resulta que nos saiu un capítulo acontecido catro anos antes da narración de Austen con Grahame-Smith. Tráenolo Steve Hockensmith e chámase Pride and Prejudice and Zombies. Dawn of the Dreadfuls. Mola a ilustración, eh!!

A obra máis representativa da picaresca foi unha gran mentira. 

Lazarillo Z, matar zombis nunca fue pan comido conta como esta obra puido chegar a nós, por que chegou a versión falsa, quen era ese tal "anónimo" e por que o fixo, quen foi Lázaro e a que se dedicaba. Fai unha auténtica radiografía da historia de España, fai que encaixen aquelas pezas que quixeron facerse pasar por outra cousa. Se vos gustan as teorías da conspiración ou, simplemente, coñecer a verdade, xa estades tardando en lelo.

Editado en DeBolsillo. Autor: Lázaro González Pérez de Tormes.

Outro clásico español metido na allada, a lorquiana La casa de Bernarda Alba Zombi, que podedes descargar aquí.

Se Cátedra o publicou ou o vai facer está no aire, podedes estar ó tanto da cuestión neste blog,

Téñome que abster de comentalo porque eu non din atopado o libro e teño certos reparos -retrógrados se queredes- en imprimirme libros en .pdf.

O español máis universal -con permiso de Pocoyó- non era o que  pensabamos. Por fin nos ofrecen a verdadeira historia, da man de Házael G. e publicado por Edicións Dolmen. Quijote Z. E pensar que levan toda a vida mentíndonos e obrigándonos a estudiar algo que non foi así. Aquí pasa o mesmo ca no Lazarillo, que se fixo un esforzo por ocultar o que pasou, toda unha historia de las letras españolas plagada de mentiras, de ocultar grandes heroes baixo historias light para un público débil.

"Por primera vez en lengua castellana, se presenta en su forma íntegra y completa el texto conocido comúnmente como ‘Quijote Z’, tal y como el misterioso Házael G. González lo dejó compuesto, a lo cual se añade un relato de la aventura cervantina en Lepanto contra los zombificados, de autoría apócrifa, y pulido y adecuado al lenguaje de nuestros días por el profesor Gualberto G. Álvarez, catedrático de la asturiana Universidad de Cerredo y especialista en zombis y demás especies de no-muertos que ha habido a lo largo de la Historia."

E, volvendo ó panorama internacional, algunhas peciñas...

Alice in Zombieland outro libriño que nos traen Lewis Carroll e Nickolas Cook.

"Can Alice escape Zombieland before the Dead Red Queen catches up to her? When little Alice falls asleep, she finds herself in an undead nightmare of rotting flesh and insanity. Following a talking rat, she ventures further into this land of zombies and monsters. There’s also something else troubling poor Alice: her skin is rotting and her hair is falling out. She’s cold and there’s the haunting feeling that if she remains in Zombieland any longer, she might never leave and forever be caught between life and death. Have a seat at the table for the Tea Party of your life and explore the wondrous adventure that is Zombieland."

E máis colaboracións, Ryan C. Thomas con L. Frank Baum asinan The Undead World of Oz. 

Cónstame que hai quen se puxo a reescribir en clave Z algún clásico e que xa estaba feito, así que se alguén o quere facer que se informe ben antes se non quere levar un pau. Tamén pode estar outra persoa facéndoo na casa ó mesmo tempo pero iso xa é algo que non se pode saber buscando en google, non?

 

E aínda non lle toca, pero xa comezou o outono, en fin, algo propio do Nadal escrito por Adam Roberts.

I Am Scrooge: A Zombie Story for Christmas

Pero que portada tan bonita que ten, dame moita pena que case non haxa nada disto traducido (refírome ó español, porque o día que unha editorial galega traduza algo...). A medida que me entere de que se vai publicando aquí xa aviso.

 

Máis nada, lembrarvos un dos comentarios da contraportada da Guía de supervivencia do grande Brooks 

 "Un libro que empiezas a leer por diversión hasta que, al llegar a la página 50, sales a comprar un machete sólo para sentirte seguro."

NEW YORK POST

Insisto en que o leades, cando pase o inevitable no meu escondite non hai sitio para ninguén máis que para min, aviso.

Imaxes tiradas de umbrieleditores.blogspot.com, qwillery.blogspot.com, dolmeneditorial.com, nekrofilmicos.wordpress.com, buyzombie.com, zombi-blogia.blogspot.com, jongreenunnaturalhistory.blogspot.com

de misterios, zombis e remakes...

Alguén lembrará seguro esta serie, a min daquela fascinábame a idea de partida, unha tenda plagada de obxetos con poderes!!

serie que aquí se coñece como Misterio para 3 (pode verse algún capítulo en series yonkis).

Aí na foto tedes ós 3 do misterio, os dous mozuelos herdeiros dun tío que non coñeceron -e que resulta que lle daba á maxia negra que daba gusto- e mais o amigo do defunto, que se ve na obriga de poñelos sobre antecedentes e axudarlles na tarea de recupera-las pezas vendidas -porque o caso é que estaban todas malditas e esa non era a idea da xente ó mercalas para facer bonito. O que herdaron os rapaces -por se non quedou claro- é unha tenda de antigüedades con poderes e autonomía para facer mal. Por aquela época, afortunadamente, non existía ebay.

No primeiro capítulo aparece unha rapariga un tanto repelente -tamén é certo que con algo de causa- e maligna, que vén sendo Sarah Polley con oito anos, xa apuntaba maneiras a criatura... pinchade aquí para ve-la sintonía do comezo e un cacho da intervención da miniña, aínda que o millor está por chegar...

Dábaselle ben o noso xénero xa de pequena, non sei por que motivo Polley insiste en facer pelis con Coixet, espero que se lle pase. Eu prefiro vela en apuros en pelis coma Dawn of the Dead (Zack Snyder, 2004), aínda que tamén me vale que faga algunha orixinal, ou que incluso a escriba xa que me poño a pedir.

Si, esta peli da que falamos é un remake da de Romero, da que se coñece como Zombi (a que lle produciu Dario Argento despois de ver a humilde e mitiquísima Night of the Living Dead). A pesar de ser un remake -e é xusto dicir que non supera á orixinal- está moi á altura, podiamos dicir que é un remake máis ca digno, incluso fabuloso. Respeta o punto de partida -fundamental- e eu creo que está moi coidada en todos os aspectos, fixeron os cambios que lles pareceron oportunos e para adiante. Se coñecedes a obra de Romero, e sabedes a importancia dos títulos de crédito, aquí vos deixo o enlace dos títulos da nova.

Igual peco de entusiasta pero é que é de ben nacidos ser agradecidos cos remakes mais ou menos decentes. Hoxe zapeando -zapateando sería máis verídico- atopeime coa versión estadounidense da xaponesa Dark Water- de Hideo Nakata, autor da saga Ringu, si, a do pozo- esa que protagoniza Jennifer Connelly -pobriña, que ela non ten culpa que é moi boa actriz- e bueno, supoño que necesito que alguén me dea as claves para tolerar estas cintas yankis (e non me refiro a que me deades pastillas, a idea é velas esperta) porque o cine xaponés de terror é tan excepcional e insultantemente bo que me sinto aturdida co contraste. Propúxenme vela, non por disfrutar, senón por ter a experiencia para poder comparar ca orixinal, pero tiven que parar, que unha coñece os seus límites e aquilo era insostible.

Fotos tiradas de theculto.blogspot.com, kindertrauma.com, cinevisiones.blogspot.com, blogdealimana.blogspot.com., zonafandom.com.

milagre! milagre!

Os milagres existen, e tanto que si. Chegan cando parece que todo vai mal, que xa nin os esperabas, que só podías recorrer á nostalxia da súa ausencia. Aparecen, relampagueando e apagando luces, soplando velas e batendo fiestras, movendo cortinas e chirriando madeiras. E o milagre que renace da cinza que algún acólito roubou e conxurou verquendo o seu sangue fiel en terra sagrada, o que surxe ante nós coma un deus antigo en forma de produtora, ese milagre ten un nome propio: Hammer Films

non minto, non bromearía nunca con algo así. Podedes comprobalo aquí

volve coa Hammer Ingrid Pitt...

que nos deixou a inolvidable Condesa Drácula, filme que versiona a vida dunha noble sanguenta e de orixe húngara, Elizabeth Bathori, que tomaba baños de sangue de mozas como método anti-age

Novas incorporacións serán o Daniel Radcliffe -o actor que fixo de Harry Potter-, que estreará The woman in black para o 2011.

Pero non teremos que esperar tanto para o reencontro xa que para o mes está prevista a estrea de Let me in, remake da cinta sueca que coñecemos como Déjame entrar (Let the Right One In, 2008), dirixida por Tomas Alfredson e baseada no libro de John Ajvide Lindqvist, podedes ler online o primeiro capítulo aquí. Non deixedes de miralo porque promete. Da peli dicirvos que eu quedei encantada dela, do milloriño que se pode ver hoxe, de terror e con respeto ó xénero.


Se mirades un adianto do remake da Hammer veredes que ten unha calidade brutal, non nos esperan pelis de serie Z, a Hammer volve pola porta grande, coma unha gran señora.
Déixovos trailers para que comparedes, se non víchedes a sueca eu case vos recomendaba que a vísedes primeiro.
sueca e británica

E non o estaba obviando, non, deixábao para o final. Si, Christopher Lee volve, por suposto. Antes de que acabe o ano poderemos velo en The Resident con Hilary Swank. E mirádeo que contento está, como o celebra...

Non todo o monte vai ser ourego...

Daybreakers

Non podo recomendala. É bastante maliña.

Trata de que dentro de 10 anos no mundo gobernarán os vampiros e empezarán a ter problemas porque aínda non conseguiron desenvolver un sustitutivo do sangue e cada vez hai menos humanos dos que se alimentar. A fame fai que os vampiros (sic) evolucionen a uns "infraseres" ós que lle saen ás de morcego (xa, xa o sei) e que se animalizan e volven irracionais e violentos, ademáis de moi feos.

A idea do argumento, que inda que volo pareza tampouco é tan orixinal, non está nada ben desenvolta. A trama faise moi predecible, os diálogos son malos-malos, ... simplóns de criaturas de primaria quero dicir...

Que a vendan como unha mistura entre 28 días después e Matrix... en fin!! De Matrix malcopian o sistema de granxas de humanos que, se ben na outra peli tiña sentido porque lles drenaban a enerxía, aquí non ten sentido ningún ter xente enchufada a xeringas. A ver, que a velocidade á que se quita o sangue non é necesario te-la xente así, o normal sería que os estivesen cebando coma cochos para que se nutrisen ben e rexenerasen antes. Sería moito máis realista que en vez de esclaviza-los pouquiños humanos que quedan os tratasen cual lince ibérico para que se reproducisen, ou non?

Eu, que no me dedico ó audiovisual, non sei dicir por onde perde a película. É posible que o reparto interprete ben se non hai un bo guión? A min dame que nesta produción meteron bastantes cartos -e a zoca tamén, bastante- e non brilla por ningures. Incrible que incluso conten con Willem Dafoe e o fagan palidecer, como se consegue iso?

Bueno, e o de comparala con 28 días después... ejem, só direi que 28 Días si é unha peli de xénero de terror, de monstros, como queirades chamarlle, e Daybreakers é unha bolsa de plástico do súper rota.

Menos mal que despois aparecen estas xoiiñas de youtubes que compensan o demáis

http://www.youtube.com/watch?v=RZwM3GvaTRM

é que iso de reencontrarse cos vellos amores non ten fallo, esas sete tempadas de Buffy quedarán aí pase o que pase.

Remata a terceira de True Blood

AVISO DE SPOILER: Non ler se inda non se viu a serie ata o penúltimo capítulo da terceira.

Estou moi contenta con esta seriaza, do milloriño que se pode ver xunto con Being Human. Os libros non os sigo así que non podo cotexar, só lin o primeiro (Muerto hasta el anochecer, de Charlaine Harris) que, aínda que aporta algún matiz que na serie non se ve, é unha literatura bastante maliña -conste que esixo moito nese sentido- e non penso perder o tempo léndoa, a serie está a anos luz de calidade.

Xa na segunda a presencia de Maryann, a Ménade, daba moito xogo pero eclipsaba un pouco ó resto.

pero chega a terceira e trae a cada creepy character...

Russell Edgington

http://www.youtube.com/watch?v=cswThTQR9MY

Franklin Mott

http://www.youtube.com/watch?v=uTXqWWVOjPU&feature=related

bufffff, mimadriña con este último!!!!

despois tamén están os lobisomes, aínda que eu non son demasiado fan.

por outra banda aparece a Cat People! moi boa esa que meteron!

e tamén se aumenta o protagonismo de moitos personaxes, como a trama en torno a Eric -e a Pam tamén nola mostran millor-, os cambiaformas, seguimos coa pobre Tara -que non gana para disgustos...

e Jessica e Arlene forzadas a traballar xuntas, parece que non acaban de encaixar

http://www.youtube.com/watch?v=wt_9vG7VoVU

a skinny está pasándoo realmente mal con este tema do "aborto ou non" e Terry é tan riquiño -e a culpa é tan libre e poderosa-pero o meniño é do oitro e xa se sabe "once evil, always evil" pero despois está esa compañeira nova do Merlotte's rollo naturista-siniestra...

ponse moi interesante o modo no que cada vez aparecen máis tipos de poderes, maxia mito e relixión, fadas... e xa veremos en que se revela o tándem Lafayette-Jesús/Jaguar (vaia malas viaxes que se pegan estes dous)

non me diredes que os finais de capítulo non son cada vez máis especialmente escuros e dramáticos, estame gustando moito este tinte que lle dan á serie

e estou particularmente satisfeita de que comece a facer augas a relación entre o Bill Compton e a Sookie. a ver, Eric Northman (Uau!) ou o vampiro rayado e conservador... (quen dubida?)

http://www.youtube.com/watch?v=fcM7i7jASrw&NR=1

e Pam sempre xenial "What?" "Blablavampireemergencybla" adóroa!! con ela vos deixo...