miércoles, 20 de octubre de 2010

unha de serie B... Refugio Macabro

A Hammer está máis que ben pero non era a única que traballaba o noso terreo, tamén estaba a Amicus Films, que lle colleu prestado un pouquiño para esta peli ó noso queridérrimo Peter Cushing, que non quita que valoremos -pero sen adoración- as aparicións dos novísimos Robert Powell e Charlotte Rampling. 
 
Peli do 1972, en inglés Asylum, dirixida por Roy Ward  Baker. Vai dun siquiatra -Powell- que busca traballo nun manicomio, para iso terá que pasar a proba de ir falando cos distintos pacientes ingresados e descubrir quen era o antigo director que toleou de súpeto e rematou alí pechado. Se o descobre danlle o choio. Contando cadansúa paranoia intercálanse as pequenas historias das que se forma o filme.

Escrita por Robert Bloch, autor do xénero ó que debemos, por exemplo, Psicosis. E que nos deixa algunhas pingas de guión moi ben colocadiñas coma 
"Descansa en pedazos." 
"(...) tempranito y muy tempranito y si no tiene el dinero haga usted las maletas
ou "Mantén las puertas cerradas y así evitarás las corrientes."


ai, que home, como esforza a vista, algún escuro motivo terá, mmmmmmm...
Cando o aspirante ó posto vai subindo as escaleiras pode disfrutar da decoración en plan imitación gravados de Goya que atopa enmarcados polas paredes, algúns moi curiosos.

e isto que será? haberá que ver a peli logo

Ó principio vese de vez en cando algún brillo de luz moi agresivo -a fiestra do fondo do corredor, a porta metálica reforzada- que xa nos avisan do cambio de espazos e realidades unha vez traspasados estes umbrais -pero ti así o quixeches Powell, non podías apuntarte en infojobs, alma cristiana?


Non quero dicir nada pero espero que vos acordedes desta peli a próxima vez que vexades papel de embalar.




Durmide ben, si?



fotos tiradas de hauntedfilms.blogspot.com,creepycrew.foroactivo.com.

1 comentario:

  1. Me gusta el artículo, además se trata de una rareza, pocos le dedicarian el tiempo a hablar sobre ella, seguro. Me gusta Peter Cushing es un mito pero cuando iba al videoclub y caia en nuestras manos una serie B con Peter Cushin lo que sabia era que iba a haber mucho metraje tipo conversacion de relleno, porque con Cushing un director iba a ahorrar un montón en producción pues era capaz de darle toque negro a un monton de tiempo de la peli con escaso guion o desarrollo.
    Habra que ver la peli, interesante, por cierto que me aspen si aquel muñeco no es sino un clip de famobil con peluca.

    ResponderEliminar